سلام وستان و همراهان همیشه گی من 

میدونم این پستم طولانی هست و هیچ کسی نمیخونه اما برای خودم مرور افکار خوبی بود در اواخر ۲۵ سالگی ، به هر حال این نظریات من هست و بهشون اعتقاد دارم خواه از منظر شما خوب خواه بد 

با گذاشتن پست قبلی یکی از دنبال کنندگاتم رو از دست دادم ، این نشون میده که اون شخص حتی حاضر نشد سوالاتی که در ذهنش نسبت به پست قبلی براش پیش اومده بود رو بپرسه ، این یعنی عادت کردیم به پاک کردن صورت مسئله ها ، هر چیزی که با تفکراتمون مغایر بود فورأ حذفش کنیم ، اینجا میدان جنگ نیست ما در کنار هم هستیم برای اندیشیدن و کسب آگاهی از یکدیگر ، امیدوارم هر جا که هستند موفق و موید باشند ‌، تو این پست میخوام ابهام زدایی کنم و به سوالاتی که هیچ وقت نپرسیدید جواب بدم از منظر شما دوستان 

۱: چرا فکر می کنید فضای مجازی برای کودکان مناسب نیست ؟ 

چون فرهنگ درست  استفاده از فضای مجازی در جامعه ی ما اپیدمی نشده و بدون هیچ گونه گزینشی افراد با سرچ کردن شبکه های مجازی میتونند از این فضا استفاده کنند و دایره ی فحش ها بی ادبی هایشان را به رخ افراد دیگر بکشند ، بازارهای کثیف ایجاد کنند و انحرافات جنسی را راحت در جامعه جا بیندازند 

۲ : خب چه جوری فرزندمان را سرگرم کنیم ؟ اینجوری که خودمون فدای بچه میشیم 

آن پولی که قرار است برایش تبلت و گوشی و نت بخرید را صرف کلاس های متناسب سنش بکنید مثلا کلاس های خلاقیت که به بچه احساس خوبی میده و باعث میشه ذهنش پویا بشه و بالطبع اعتماد به نفس عالی داشته باشه کلاس نقاشی که قدرت خیالپردازیش رو تقویت کنه ، کلاس زبان انگلیسی که زبان بین المللی هست که در آینده خواست مهاجرت یا تفریح برود مشکلی نداشته باشد ، کلاس شنا ، کلاس شطرنج ، اسکیت و فوتبال و معرق و ...،

۳ : حالا این کلاس ها به چه دردشون میخوره ؟ 

آن ها کودکیشان در رکود اقتصادی می گذرد چه کسی از آیندن خبر دارد ؟ شاید ورشکست شد حداقل با مهارت هایی که دارد بتواند کسب درآمد کند و محتاج دست اینو اون نباشد و از همه مهم تر اینکه با فرستادن بچه ها به کلاس ، اجتماعی تر میشه و نسبت به همه چیز آگاهی پیدا می کنه نه دنیای سرد و بی رحمی مثل مجازی که هر کسی پشت یک پروفایل پنهان شده و هر چی دوست دارد تایپ می کند 

۴ : فکر می کنید تا چندسالگی پدر و مادر باید روی تربیت و فرهنگ فرزندشان تمرکز کنند؟

ما کودکان زیادی رو می بینیم که حتی حریم خصوصی شون رو نمیدونند ، به نظر من از سن ۵ سالگی تا ۱۸ سالگی که فرزند وارد فاز جدیدی از زندگی میشود بعد از آن باید نامحسوس به او آگاهی داد 

نمیشود صرفا جهت پدر و مادر شدن فرزند  را وارد گرگ بازار دنیا کنی و بعد رهاش کنی و انتظار داشته باشی معتاد نشه ، مورد تعرض قرار نگیره و باعث آبرو ریزیت نشه بچه ها هیچ گناهی ندارند اگر حرفی می زنند یا حرکتی انجام میدن ، هیچ پدر و مادری حق تنبیه بچه شو نداره چون این نتیجه ی سهل انگاری های خودشه ، مثلا بچه ی من معنی کلمه ی بدی رو نمیدونه از من می پرسه ، این زنگ خطر برای من هست که من یا پدرش هستیم که جلوی بچه حرف بد زدیم حالا عصبانی بودیم یا هر چیز دیگه ای ، یا سهل انگاری در شناخت دوستان و مدرسه و ....

نکته ی پایانی : 

اگر قصد داریم فرزندمان گوشی بازی نکند و در فضای مجازی نرود باید خودمان هم جلوی بچه گوشی هایمان را کنار بگذاریم ، اینکه بدانیم فلانی در تلگرام آنلاین است ، چرا آنلاین است و یعنی با چه کسی چت می کند و.... برایمان اهمیت نداشته باشد چرا که اینجوری از زندگی عقب می مانیم و هیچ فرقی با سبزی پاک کن های ته کوچه ها در سال ۴۰-۵۰ نداریم آن ها در کوچه بودند و ما در گوشی 

مراقب باشیم فضای مجازی ارزش هایمان را بی ارزش نکند ، لذت بازی کردن های دونفره با فرزندانمان را نگیرد ، تماشای غذا خوردن بانمک فرزندانمان و.... 

حواسمان باشد به تعداد خورشیدهایی که آمدند و رفتند و عدد کیک های تولدمان 

زندگی کن برای اینکه زنده ای 

لطفا این پیج رو حتما حتما نگاه کنید