سلام 

طبق مطالبی که از سایت مختلف به دست آوردم ایشون یه خواننده مشهوری و البته کم سن و سال بودند و کسی که به قتل رسیده مردی ۶۶ ساله که نسبت شون با ایشون ناپدری بوده 

روز قتل ، برادرشون از امریکا باهاشون تماس می گیرند که فلانی که پدر ناتنی شون بوده در حال مشاجره و ضرب و شتم مادرشون هست ، ایشون هم خونه میرن و ازشون می خوان که علت دعوا رو بگن که پاسخ سؤالشون یه درگیری میشه و آقای خواننده عصبی میشن و یه جسم سخت که نمیدونم چی بوده به سرشون می زنند و در بیمارستان پیش از مرگشون شرح ماجرا رو داده بودند 

این یه توصیف برای اونایی که قصه رو نمی دونند

من تو خون بازی نوشتم و دیگه نیازی به گفتن نیست الان چیزای جدیدی میخوام اضافه کنم 

اینکه بخوایم یه سری جواب های به ظاهر روشن فکرانه برای این اتفاق بیاریم فکر می کنم اون چیزی نباشه که بخوایم خودمون هم قبول کنیم ، یه جورایی رد شدن از خون یه آدم ، سایه سر فرزندانشون بودند ، نه میشه دعا کنی سر این روشن فکرنماها این بلا بیاد نه می تونی گریه های خانواده داغدار و ببینی و لبخند بزنی ، نمیشه واقعأ این فضائه سنگین 

مملکت قانون داره ، اگر کسی به شما یا خانواده تون بی حرمتی می کنه می تونی بری دادگاه و ازش شکایت کنی ، نه اینکه بخوای خودت طرف رو  مجازات کنی ، اگر واقعأ به ایشون علاقه مندیم به این موضوع دامن نزنیم ، کمپین آزادی براش طراحی نکنیم ، این کارها آتیش رو زیاد کردن ، به خانواده مقتول باید فرصت داد ، زخم خورده هستند وقتی جو رو بر علیه خودشون ببینند حس نادیده گرفتن پدرشون و... بهشون دست میده 

خون لیز پای آدم سر میخوره ، روشن فکر بازی در نیاریم یهو خدای نکرده سر می خوریم ، امکان داره من و شما هم عصبی بشیم و اون اتفاقی که نباید بیفته 

تنها توصیه ای که می تونه به همه داشته باشم اینکه موقع عصبانیت از طرف مقابل فاصله زیادی بگیرید چون تا بخواید به طرف برسید باید چند قدم بزنید ، قدم زدن به آدم آرامش میده مثل وقتی که دلت گرفته میری بیرون قدم می زنی حالت خوب میشه

قتل زن و مرد نداره 

با عرض پوزش از طرفداران این خواننده 

پست خون بازی را حتمأ بخوانید ، نظر من درباره اعدام 

سلام 

از انواع شخصیت ها و فرهنگ های متفاوت موجود ، دسته ای از انسان ها هستند که به صحبت کردن دیگران حساس بوده و دقیقأ زمانی که شما در حال مکالمه با فرد دیگری هستید میان حرف شما پریده و باعث نصفه ماندن حرف شما می شوند و بعد از رفع پارازیت نمی توانید مجدد با آن شخص که صحبت می کردید سر حرف را باز کنید ، چیزی که در مواجه با این موارد برداشت می کنم اینکه این افراد جمله مرگ به ما نزدیک است را هر روز برای خود تکرار می کنند ، مثلأ هر حرفی که به ذهنشان می رسد در آن واحد باید به مخاطب بگویند فکر می کنند شاید عزرائیل همین اطراف و قراره بیاد ببرتش ، خب یه لحظه صبر کن ما حرف مون تموم شه بعد تو حرفتو بزن 

پیش از بی احترامی به گوینده سخن ، شخصیت خود را در میان جمع پائین می آوریم 

سلام 

ممکن یک چیزی را از شما بیاموزم ؟ 

فرهنگ ایرانی را برایم تعریف کنید 

سلام 

دیروز یک پست رو دیدم که منو از خواب در دنیای خودم و افکارم بیدار کرد ، فهمیدم آدما مثل من نیستند ، دنیای من یک حقیقت دروغی هست ، هنوز سر در گم هستم که من درست زندگی می کنم یا مردم ؟ یکی این وسط داره اشتباه می کنه ، کی ؟ خدا داند .

اون پست در خصوص افزایش ایدز در ایران  بود ، هر کاری کردم راغب به خوندنش نشدم ، یاد ادعاهای ایرانی ها در خصوص آبرو و شرافت افتادم ، متوجه ارور مغزیم شدم که نمیتونم بپذیرم این قضیه رو ، چون حاصل بی حیایی میشه ایدز ، پس برای چی داریم برای حیا داشتمون خشتک پاره می کنیم ؟ چه جوری میشه این ادعا رو در گوش دنیا خوند وقتی بهت پیشنهاد میدن که یه نگاهی هر چند سر سری به نمودار ایدز در ایران بندازی ؟ 

نطرات خیلی باحال و حیرت انگیزی در پست قبلی دریافت کردم ، مردم معتقدند که یه دوستت دارم ساده به پسر کلی عواقب داره اما تو رستوران روش ولو میشن عکس می گیرن و تو انیستاشون میزارند ، مردمان عجیبی هستیم ؟‌ یکی بیاد منو توجیه کنه که بین ایدز و حیا ارتباط مستقیمی وجود نداره ، ما دائمأ باید نگران عوارض کارهامون باشیم حتی توی عشق ، حتی در دادن یک حس مهم بودن و دوست داشتنی بودن به یک نفر ، دائمأ باید در کنار حرف ها و رفتارهامون نگران موادغذایی و داروهایی که استفاده می کنیم باشیم ، بعد میگن جوون مرگی ، سکته قلبی و هزاران درد و مرض دیگه .... 

هر چی بیشتر به این قضیه فکر می کنم تصور یک رباطی رو دارم که تو یک مسابقه زمین خورده و لنگان لنگان داره به سمت جلو حرکت می کنه !!! بدون هیچ هدفی ، خاطرات سکسی ، تاپیک های ترس از ایدز ، ... واقعأ شرم آوره اون هم با این همه ادعا در خصوص شرم ، چه جوری میشه انقدر ریلکس با یک نامحرم به معاشقه و .... بپردازی ، یه چیزی این وسط کم ، تو دوتا پست قبلی گفتند ابراز علاقه به پسر اشتباهه و عواقب چنین و چنان داره ولی دخترای جامعه مون دقیقأ کاری رو انجام میدن که عواقب گفتن یک دوستت دارم ساده ست !!! یا از اینور بوم میفتند یا از اونور بوم !!!! اگر انقدر متفکر هستند و عواقب اندیش پس برای چی انقدر راحت تن به یک رابطه میدن ؟!!! 

اگر یک روزی دختردار شم هرگز در خصوص بکارت براش حرفی نمی زنم یا روز دختر را تبریک نخواهم گفت ، به جای این حرف ها انسان بودن رو بهش یاد میدم ، میگم ما انسان هستیم نه حیوان که به بهانه ی روشن فکری  مثل مرغ زیر اینو اون بریم ، این روشن فکری نیست ، کسی که این کار و می کنه انسان بودنشو تو سبد حراج گذاشته ، اون چه فرقی با یک تن فروش داره ؟ نکنه تن فروش هم روشن فکره ؟ چه فرقی با جوی آب داره ؟ که توش موجوداتی رفت و آمد می کنند که تو اگر تو اتاقت ببینی با یک جیغ بنفش همسایه بالایی رو بیدار می کنی ؟!!! نخیر جان من این روشن فکری نیست ، این یعنی اسم من رو از لیست آدم ها خط بزنید ، من یک مرغ هستم !!!! 

در خصوص آبرو داشتن کلی ادعا داریم ولی کو ؟ کجاست ؟ آبروی آدم لباسشه نه دستاش تو دست یک نامحرم در حال مناسک معاشقه !!! 

چه جوری میشه جایی که بوی خون میاد نشست و فروشنده نگاه کرد و پیتزا خورد ؟ دقیقأ شرایط کشور ما همینه ، زیر پاهامون احتمال ترکیدن یک جراحت عمیق که از خون مردگی بنفش شده هست  ، چه جوری میشه تو این همه استرس از حرف زدن هامون ، رفتارهامون ، عواقب اندیشی هامون بگیم گفتن یک دوستت دارم ساده کلی عواقب داره ، بین نمودار ایدز و عواقب دوست داشتن رابطه ای نیست ؟ چه جوری میشه بدون دوست داشتن تن به یک رابطه داد ؟ گیرهای زیادی داریم ، نمی گیم اما می کنیم ، قشنگ نه ؟!!! 

بخوانید 

جدیدأ نوشت 

راه های متفاوتی برای انتقال ایدز وجود داره ، خدای نکرده نمیخوام ذهن ها رو ببرم سمت اینکه هرکی ایدز گرفت خدای نکرده .... 

سلام  

اسامی دوستانی که میدونم چپ دست هستند 

لیمو جیم ، زهرا باقری ، شیکپوش ، وحید ، پیمان محسنی کیاسری ، کامران حیدری 

هرگز خورشید با آن همه عظمتش در یک تکه آینه شکسته نمی گنجد 

زمین برای تو همان یک تکه آینه بود 

تبریک و تسلیت 

تبریک به ایران من برای پرورش معناگران صلابت و ایثار و تسلیت برای ناجوانمردانه شکستن درخت صلابت 

زمین سهم تو نبود ، بهشت زیر پات ، دعامون کن 

سلام 

پیش از مطالعه این پست ، این پست را مطالعه فرمایید 

یه روز از عصرهای زمستونی ۱۲ سالگیم بود که پدرم ، مدرسه دنبالم اومده بود وقتی وارد ماشین شدم از شدت سرما فورأ در ماشین رو بستم ، مسیر کوتاهی تا خونه بود ، پدرم جمله ای رو بهم گفت که واقعأ اون روز درک درستی ازش پیدا نکردم تا امسال که یه اتفاقی افتاد که یاد اون جمله افتادم 

اون جمله این بود : هر وقت هر جایی دیدی کسی داره نگاهت می کنه بدون داره بهت فکر می کنه ، به رفتارت ، کلامت ،... 

من ماه گذشته یه جشن تولد دعوت شدم که توش دو تا مهمون غریبه هم بود

تو اون جشن تولد انواع نوشیدنی و پفک و چیپس و .... وجود داشت یه بار همه وسط مشغول رقصیدن بودیم که یکی از مهمون ها رفت سمت میز پذیرایی و پفک رو برداشت نشست روی مبل و پفک خورد، بعد وقتی همه نشستیم یکی دیگه از مهمون ها به شوخی بهش گفت فلانی بیا باهم بشینیم حرف بزنیم اون هم در حالی دور لب هاشو تمیز می کرد با لبخند گفت ، نه حالا بعد در همین لحظات مدام پیشنهاد می کرد پفک رو با چیپس همراه تست کنیم ، بعد صاحب تولد رفت نوشیدنی ها رو آورد در همین حین دور گردوندن فرد مذکور رفت کاسه ی دوم پفک ها رو برداشت و نشست به خوردن ، صاحب تولد گفت که یادم باشه یه بسته پفک بدم خونه ببری تو خیلی واسه تولد زحمت کشیدی و مثل اینکه از صبح تا اون موقع داشته به صاحب تولد کمک می کرده ، ما نوشیدنی هامونو خوردیم ، صاحب تولد رفت تو یه کاسه پلاستیکی پفک ریخت آورد گردوند که هر کسی به اندازه شعورش پفک برداشت و گذاشت تو پیش دستی ش ، تو همین شلوغ پلوغی ها متوجه شدم که همان پفک ظرف پلاستیکی را برده پیش مادرش که کنار دوتا مهمون غریبه نشسته بود دارند پفک می خورند 

خانواده ی فرد موردنظر در مهمونی ها و عیددیدنی ها دیدم که کاسه های آجیل شون رو کامل می خورند و اگر مهمون رفته ای باشد کاسه ی آن ها را هم زحمتش را تقبل می فرمایند 

من تازه اون روز متوجه اخلاق خودم نسبت به معنی حرف پدرم شدم 

من هم در آن مهمانی مثل یک دوربین عکاسی بودم و تمام کارهای فرد موردنظر رو ثبت کردم و هر موقع حرف از آن ها بشود متوجه نابود شدن شخصیت آن ها توسط اطرافیان می شوم 

درست رفتار کنیم ، چشم ها خیلی چیزها را ثبت می کنند ، امکان بازگشت یا حذف نیست ، دوربین فلش می زند ، چشم مژه 

جدیدأ نوشت : ایرانی ها حساسیت خاصی روی آبرویشان دارند ، بدون تعارف صاحب خانه ، چیزی برنداریم وقتی روی آبرویمان حساسیم 

سلام

 بی شک جامعه ی هر کشوری از کودکان تشکیل میشه ، این یک سلسله است برای بالا رفتن آمار جمعیت 

اگر کودکی نباشد ، پیرمرد نخواهد بود چون همه چی از ریشه است 

اگر کودکی ، کودکی نکند آینده ی خوش بینانه ای در انتظارش نخواهد بود 

اگر دقت کرده باشید برای فیلم های ترسناک هم اصولأ -۱۴ یا -۱۸ قرار می دهند همه ی این ها نشانه احترام گذاشتن به روحیات حساس کودکان است ، اما در جامعه ما گاه روحیات حساس بچه ها نقض می شود و به راحتی نمونه هایی از این موارد را می توانید ببینید ، مثل کودکان کار که مشخص نیست چه اتفاقی برایشان خواهد افتاد نمیشود دید و به فکر فرو نرفت . بسیاری از ایرانی ها اعتقاد دارند که خیلی از افراد نمی توانند به خوبی جک تعریف کنند من این موضوع را برای شفاف سازی این پست به کودکی آن ها که در فضاهای غم آلود مثل قبرستان ها ،‌ مجالس ترحیم گذشته است مرتبط میدانم ، ما همه چیز را از کودکی میاموزیم مثل الفبا ، الفبایی که تا پایان عمر همراه ما خواهند بود ، کودکی که در سن ۴ سالگی مدام با ضجه و شکوه رو به رو بوده است چطور می توان برای او آینده شاد و انرژیک متصور شد ؟ کودکی که لباس تیره تن او می کنند و روسری که تا نافش می آید و به او دستمال کاغذی می دهند که دور بچرخاند و قطعأ کسانی او را در آغوش کشیده و به او بوسه خواهند زد ، در ذهن کودک چه خواهد گذشت ؟ کودک در حالت طبیعی با آن صحنه های غمگین ، غمگین است و با بوسه های اطرافیان فکر می کند همیشه غمگین باشد خوب است ، اگر دقت کنید پس از بوسیدن چشمانشان را پایین می اندازند این یک هشدار برای پذیرش غمگین بودن 

ریشه های افسردگی را در این اماکن در کودکان پرورش ندهیم ، کودک باید بخندد و شاد و انرژیک باشد ، حضور آن ها در اماکن غم آلود پژمرده شان خواهد کرد ، برای حضور در مجالس تدفین یا مسجد کودک را نزد یکی از اعضای درجه یک خود یا افرادی که می شناسید و مطمئن هستید بگذارید . 

بسیاری از والدین را در قبرستان ها می بینم که نوپا را روی سنگ قبر می گذارند !!!! استنباط لحظه ای من در مواجه با چنین صحنه هایی این است که می خواهند ببینند اگر کودک بمیرد و عکسش را روی سنگ قبر بندازند چگونه خواهد شد ؟!!! این استنباط روحی و لحظه ای من است که بسیار بسیار غمگین می شوم . 

همه میدانیم که کودکان فرشته های بدون بال هستند و تا زمانی که گناهی نکنند می توانند ارواح و فرشتگان و.... را ببینند ، بی شک قبرستان ها محل رفت و آمد ارواح است و جیغ کشیدن یا خواب پریشان دیدن آن ها نامرتبط با قبرستان نیست ، منتهی بسیاری از خانم ها را به شخصه دیدم که کودک جیغ می کشد و مادر تو صورت او می زند که ساکت شود ، بی دلیل که گریه نمی کند ، کودکان همه جا را زیرنظر دارند ممکن است در قطعات دیگر در حال کندن قبر باشند و متوجه میتی یا چیزی شود ، ترس را خودمان در وجود کودک می گذاریم و انتظار بی جایی داریم که واکنش منفی نشان ندهد . 

قبرستان به دور از فضای غمگین ، محیطی آلوده دارد وقتی کودک یا نوپا را بر روی سنگ قبر می گذارید دستش را روی قبر می زند و فکر بی جایی نیست که داخل دهانش نبرد یا اگر هم حواس تان باشد هم ناممکن نیست در حین شست و شو دستان ، هنوز ذرات خاک ، میکروب زیر ناخن ها باقی نماند همین دست های آلوده او را بیمار خواهد کرد یا سیستم دفاعی اش را در آینده کاهش خواهد داد ، من که به این سن رسیده م اصولأ خرما و حلوا و میوه برای خیرات تعارف می کنند برنمیدارم و می گویم فاتحه اش را می فرستم ، بسیاری از والدین را دیده ام که به کودک حلوا و خرما می دهند !!!! خرما شیرین و نوچ است و فوری آلودگی را به خود می گیرد و معلوم نیست از کی در آن باز بوده است و چه خاک هایی رویش نشسته ، کمی به سیستم دفاعی کودکان و روحیاتشان اهمیت بدهیم و جاهایی که غمگین است نبریم ، همین چیزها علت مناسبی برای جیغ کشیدن کودک می شوند 

تصور کنید در مکانی اکتیو و شاد نشسته اید به یکباره کسی با چهره ی غمگین و گریان وارد مجلس می شود ، واکنش شما و بقیه چیست ؟ 

همین دنیای یک کودک در مواجه با محیط های غمگین است ، یک زهرخند برای اوست ، کودک تعریفی از مرگ ندارد و تعریف او عاطفی است مثل او رفته پیش خدا ، همین ! نه اینکه میت را ببیند ، عجله ای برای شفاف سازی سلسله عمر نداشته باشید هر چیزی را سر وقت متوجه خواهد شد 

قطعأ کسانی را دیده اید که سن بالایی دارند اما اظهار می کنند از میت می ترسند !!! خوم با کسی صحبت کردم که ۴ تا نوه دارد و به جایی که در آن کفن باشد نزدیک نمی شود !!!! ریشه در خاطرات کودکی او دارد 

سلام 

وقتی یک چیزایی تو جامعه دفع بشه یه چیزی شبیه همین چیزی که می بینید و می شنوید میشه مثلا : 

۱ : خودگذشتگی : یعنی به نفع از دست ندادن یک چیز ارزشمند از یک لذت گذرا یا هر مدلی از خوش گذرانی کنار بکشی که متأسفانه کم همچین چیزی رو می بینم 

۲ : دوست و دشمن پنداری : دوست داریم همه آدما شبیه ما باشند مثل ما راه برن ، حرف بزنند ، نوشیدنی دوست داشته باشند اگر اینطور نباشند انگشت نمای ما میشن و در حین این انگشت نما بودن ها ارزشمندهامون از دست میره 

۱ : با فرزند خردسالشون بیرون تشریف بردند یک خانمی از رو به رو میاد شال خانم رو به رویی می افته ایشون به جای اینکه دست بچه رو بگیره که ندو یهو گمشه داره پیش خودش میگه زمونه آتیش گرفته ، دختره کافر ، در همین حین بچه رسیده سر خیابون !!!! خب عزیز من ، ما همه روی یک نقطه از این کره پهناور زندگی می کنیم دنیا آتیش بگیره با هم می سوزیم ،  کسی تو این اتفاق تنها نیست اما اگر بچه شما گم بشه اون دختره یا بقیه آدما یک لیوان آب قند هم دستت نمیدن تا از هوش نری 

۲ : تعطیلات عید فطر پارک خلیج فارس با خواهرم و دو تا از خاله هام رفته بودیم ، من و خواهرم و دامادمون بلند شدیم بریم دور بزنیم نزدیکای شهر جایزه بودیم که متوجه صدای یک اکیپ خانوادگی پشت سرم شدم صدای یک دختربچه رو شنیدم که ما بین پدرش که پشت سر من بود و مادرش و جمعی از بانوان دیگه کنارش بودند می دوید ، پدر که بی خیال بود و پفیلا می خورد مادر هم که در حال هر و کر بود دختربچه مدام می گفت منو هم سوار کنید قصدشون بود وسیله که شبیه u  بود رو سوار شن آخر سر یه دختر دیگه که دخترعموش می شد به بابا گفت عمو ، فرزانه که نمی تونه سوار شه در همین حین مثانه ش عملیات جاسازی پفیلا رو بر عهده گرفت ، بچه وسیله کناری  مخصوص کودکان بود رو نشون داد و گفت منم اینو سوار میشم دخترعموش گفت : ما که نمیتونیم تو رو تنها سوار وسیله کنیم 

نکته ای که اینجا وجود داره اینکه اگر بچه رو نمیشه تنها سوار وسیله مخصوص کودکان کرد پس موقعی که قرار همه سوار وسیله بزرگسالان بشن قرار بچه ، پیش کی بمونه ؟ 

هیچی سر جای خودش نیست ، کنار هم هستیم اما بی اعتمادیم ، این خیلی بد ، وسیله برای بچه ست ، گولاخ ها سوار می شن ، وقت بلیط خریدن خودشون به تابلوی هشدار وسیله دقت می کنند ، بچه کجای زندگی قرار داره ؟ 

وقت این نرسیده کمی از قید و بند زمان خارج بشیم و بیشتر روی مسئولیت پذیری و از خودگذشتگی هامون پیش از پذیرش مقام مادر و پدر شدن تمرکز کنیم ؟ چرا انقدر هراسان این هستیم سن بچه دار شدن هامون نگذره ؟ چرا وقتی نمی تونیم از یک خوشی ساده بگذریم تا فرزندمون به هوای یک آغوش باز ، یک چشمک ، یک شکلات به هوای دل تنگی مادر و پدرش جیغ نکشه ، گریه نکنه !!!! هر بار که پارک می رم یک مادر با چهره خیس از کنارم می دود و من از فضای لذت بخش غروب آفتاب تا مسیر خانه ذهنم مشغول آن خانوم ، کمی حواسمونو به زندگیامون بدیم ، می خواید کفش بخرید دست بچه رو بگیرید از پله بالا ببرید نه اینکه یک کفش زیبا ببینید وایسید به حفظ کردن کد کفش ، بچه همین جوری برای خودش بره 

جامعه همین طوری گل و بلبل نمیشه ، ذهنیت مردم نسبت به امنیت خراب نمیشه ، پشت هر اتفاق تلخ بی مسئولیتی و سهل انگاری نهفته است 

دنیای پاک یعنی دنیای خوشمزه کودکان ، در دنیای آن ها غریبه ها هم می توانند خاله یا عموی آن ها بشوند به سادگی یک شکلات ، دنیای آن ها را جدی بگیریم 

سلام 

نوشدارو پس از مرگ سهراب 

 برنامه ماه عسل یکی از پر بیننده ترین برنامه است اما داره کاری انجام میده که یه سری چیزها که باید تو انسان باشه از ته می زنه قطع می کنه 

یعنی آهای مردم هر کسی حرف شما رو قبول نکرد یه چاقو تو شکمش فرو کنید ، اینجا کسانی هستند که بیفتند دنبال رضایت گرفتن و کمپین هایی به عنوان به اعدام ، نه !!!! راه بیندازند ، بعد یه سری از مردم هم پای سفره افطار گریه کنند بگن دمت گرم احسان علیخانی چه کار بزرگی کردی و ....

یکی نیست بهشون بگه که آقایون محترم ساخت چنین برنامه هایی جا انداختن " قتل " نیست ؟ به همین راحتی یکی ، یه نفر و بکشه و بعد شما بیاید به بهانه جا انداختن اخلاق و محبت یک قاتل رو از اعدام نجات بدید ؟ 

حتمأ کنار نگاه کردن به آمار قتل در کشور ، آب قند کنارتون هست که متوجه افت فشارتون نمی شید 

مشگل رو ریشه یابی کنید نه برای اینکه چه کنیم اعدام صورت نگیره ، تنها راه حل این معضل اینکه در دوران دبستان تا دانشگاه واحدهایی به نام مهارت های کنترل خشم گذاشته بشه تا اینکه یک سری فرمول های گیج کننده که بچه تا صبح هم بیدار بمونه فقط تو سر خودش می زنه ده تا فحش به دانشمند میده ، چیزهایی آموزش داده بشه که واقعأ در زندگی آدم ها کارآمد باشه ، وقتی انسان ها هر روزشون یک جور نیست باید پیش بینی هایی براش لحاظ بشه تا اینکه بدونیم انیشتین ، کی ؟ چی گفته ؟ 

نوشدارو پس از مرگ سهراب کافی نیست ؟ زدند کشتند یه سایه سر رفت ، یه دختر جوان کشته شد ، یه پسر جوان کشته شد ، فقط لحظات قتل دوربین هامونو در میاریم پس موقع دفن یک جوان از حال خانواده داغدار کی فیلم می گیره ؟ کی می تونه یه لحظه خودشو جای فرزند یا والدین طرف بزاره ؟ یک جوان به مرگ طبیعی یا تصادف فوت می کنه اطرافیان تا یک هفته دپرس هستند چه برسد به درک حال مادر و پدری که بدونند فررندشون وقت داشت اما یه نانجیب داغ عروس یا داماد شدنشو به دلشون گذاشت ، کی تاب میاره صدای ناله های مادری که شیون می کنه امروز عروسی پسرمه بشنوه و کامنت بزاره تو سایت ها اعدام کار غیرانسانیه !!!! تو سایت ها همه اشک ها دم مشکشونه ، ماه عسل افطار مردمو کوفتشون می کنه این اشک هایی که پای این برنامه ریخته میشه ضربه کاری به بدنه جامعه می زنه ، اجازه ندید منطق از چشم هاتون بره ، با این کارها میخوان آب بریزند تو آتیش اما اشتباهه دارند بنزین می ریزند ، یعنی کار انجام بشه بعدددددد براش یه فکری می کنیم نوشدارو پس از مرگ سهراب ، فاز روشن فکری برندارید گاهی عقب ماندگی بد نیست ، دختره احمقو نگاه کن چی میگه ؟  حرف های صدمن یک غاز چیه پای سایت های خبری می نویسند " خون را با خون نمی شویند " 

از اینجا به بعد مخاطبم اون دسته از روشن فکراست که تو سایت ها اعدام نه !!! می نویسند 

شما که فاز روشن فکری برمیدارید دقیقأ می تونی بگی خون یه جوون رو با چی می شورند ؟ روشن فکر !!!! فقط اون روانی آدم بود ؟ کی آرزوهای نه ماه مادرونه گی های مقتول رو می خره ؟ کی پای شیون های مادرش سر مزار تاب میاره ، کامنتر احمق برو تو فضاش ، بهش مبتلا شو بعد اظهار فضل کن

وای فای رو هم که روشن می کنی اینا میاد که احساسات مردمو به بازی بگیرند که باز هم رویه ماه عسل رو پیش بگیرند ، خوب نقطه ضعف مردمو پیدا کردند 

از اینکه وبلاگ دارم خوشحالم ، آدم می تونه بیاد حرفشو بزنه راحت حتی اگر از نظر بقیه غلط باشه 

جدیدأ نوشت : به دلیل حفظ احترام به تعاریف و نظرات شما ، نظرات بدون پاسخ من تائید میشه ، چون این یه موضوع شخصی